Ik zorg voor mezelf door te sporten

Linda Boot loopt drie keer in de week hard en probeert ook op andere dagen in de week voldoende lichaamsbeweging te krijgen. Ondanks haar MS breekt ze nog steeds persoonlijke records. In deze blog vertelt ze over haar eigen ervaringen met sporten als je MS hebt. 

Door Linda Boot 

Intensief sporten of niet? Vlak na mijn diagnose MS heb ik heel erg geworsteld met die vraag. Ik was het vertrouwen in mijn lichaam kwijt. Wat kan ik nog? Maak ik het niet erger dan het al is? Er werd mij geadviseerd om het wat rustiger aan te doen. Maar ik ben na een tijdje op zoek gegaan naar ervaringen van anderen en zag dat het tóch kon, intensief sporten als je MS hebt.

Het komt geregeld voor dat ik na het sporten last krijg van MS-verschijnselen. Ik heb weleens dat na het rennen mijn benen een beetje blokkeren. Dan loop ik even wat moeilijker. Of ik krijg extra tintelingen in mijn benen. Het zijn verschijnselen die niet lang aanhouden. In het begin schrok ik ervan en vroeg ik me af of ik er wel goed aan deed, aan dat gesport. Totdat ik een filmpje zag van een Amerikaanse atleet met MS die na een hardloopwedstrijd weggedragen moet worden omdat haar benen zijn uitgevallen. Maar even later klimt ze gewoon op het podium. Ik realiseerde me toen dat ik met sporten niets stuk maak. Ik ben het gewoon weer gaan proberen. Eerst op de roeitrainer, later bij de fysiotherapeut op de loopband, een minuutje joggen op wandeltempo. Vanaf daar ben ik het gaan opbouwen.

Meestal loop ik drie keer per week hard. Ik probeer me daar behoorlijk strak aan te houden, omdat ik denk dat in mijn geval die frequentie ervoor zorgt dat het steeds beter gaat. Ik loop meestal vrij makkelijk afstanden tot 15 kilometer. Ik loop vaak alleen, maar ook graag samen met mijn man of anderen in onze loopgroep, heerlijk om buiten te zijn. 
Maar ik ben ook bloedfanatiek, dus ik vind het heel leuk om een trainingsschema te maken en dan te proberen om zo snel mogelijk 5 of 10 kilometer te rennen. Je zou denken dat met MS mijn vermogen om te rennen achteruit zou gaan, maar ik loop steeds sneller. Ik verbreek nog steeds regelmatig een persoonlijk record. Soms ben ik te moe, of op een andere manier al over mijn grenzen gegaan. Dan ga ik niet, verplaats ik het naar een andere dag. Op de dagen dat ik niet hardloop, doe ik oefeningen ter ondersteuning, fiets of wandel ik of ga ik op de roeitrainer. Op lange werkdagen – ik werk als diëtist – sport ik vaak niet en neem ik mijn rust, want die heb ik dan ook echt nodig.

Mensen zijn over het algemeen verbaasd als ze horen wat ik doe. Ikzelf soms ook. Aan de ene kant denk ik: heb ik dan zoveel mazzel, valt de MS bij mij dan zo mee? Aan de andere kant weet ik ook waar ik vandaan ben gekomen. Ik denk dat mijn hersenen nieuwe verbindingen aanleggen door het hardlopen. Dat ik duidelijk maak: dit is wat we doen, zorg maar dat het mogelijk is. Ik weet ook dat MS niet voor iedereen hetzelfde is, maar  je kunt vaak meer dan  je denkt. Toen ik een tijdlang niet meer kon hardlopen, heb ik een roeitrainer gekocht. Dat kon ik nog wel en daarmee werd ik ook fitter. Als je in beweging blijft gaat het gewoon beter.

Net als veel anderen met MS heb ik regelmatig last van vermoeidheid. Ik probeer altijd te achterhalen wat voor soort vermoeidheid het is en of ik er beter van word als ik ga rennen. Soms ben ik een beetje futloos, of heb ik gewoon niet zoveel zin, en dan weet ik dat ik enthousiaster en blijer terugkom als ik toch ga. Soms ga ik zelfs maar een kwartiertje, maar dat geeft me dan toch een positief gevoel, want ik ben wél gegaan. Als ik te moe ben om ook maar iets te doen ga ik niet. Het moet niet averechts werken.

Nu ben ik heel fanatiek, maar zo ben ik niet begonnen. Begin met een hele kleine stap, Als dat lukt, heb je een succeservaring. Vervolgens zet je weer een stapje extra en heb je als dat goed gaat weer een succeservaring. Dat motiveert. Zoek ook iets wat je leuk vindt, ga voor dans of yoga, tai chi; het maakt niet uit, als je maar lekker in beweging bent. Probeer van bewegen een prioriteit te maken, een doel voor de dag. Zijn er bepaalde drempels die je tegenhouden, bijvoorbeeld dat je alleen moet, dat je je niet op je gemak voelt in de sportschool, dat je altijd te druk en te moe bent? Kijk of je iets aan die omstandigheden kunt veranderen. En denk niet dat je na één keer sporten al iets merkt; de eerste paar keer ben je waarschijnlijk alleen maar bekaf. Maar mijn ervaring is dat het ineens na een paar weken een stuk beter kan gaan.  

Doordat ik sport, kan ik heel veel andere dingen. Maar als je veel andere dingen doet, kan het verleidelijk worden om dat sporten dan maar te laten zitten. Ik weet dat ik dan minder fit word en minder energie heb, waardoor ik uiteindelijk weer terugval. Dus maak ik keuzes. Ik zorg voor mezelf door tijd te nemen om te sporten. 

Disclaimer:  
Het gaat hier om de ervaring van Linda en is geen advies. Overleg met neuroloog en/of fysio wat haalbaar is voor jouw situatie.