Nicole en MS: de eerste klachten

 MS en ik • Interview

Nicole Donal (1985) kreeg in 2015 de diagnose Multiple Sclerose. Nu zet ze zich in voor andere mensen met MS.

Nicole Donal was 29 jaar toen ze plotseling rare klachten kreeg. Geen moment dacht ze aan multiple sclerose.

Welke klachten had je, waarvan je nu weet dat ze bij MS horen?
“Mijn ogen werkten niet meer zo mee. Ik kreeg wazig zicht. Op een gegeven moment zat ik op mijn werk een paar centimeter van het beeldscherm. Maar ik bleef volhouden dat er niks met me aan de hand was. ‘Nee hoor, alles gaat goed met me’, zei ik tegen mijn collega. Maar die zag dat het helemaal niet goed ging en adviseerde me met klem naar de huisarts te gaan.”

Dacht de huisarts meteen aan MS?
“De huisarts vertrouwde het niet helemaal, vooral omdat ik twee jaar eerder al soortgelijke klachten had. Maar hij dacht niet dat het MS was. De eerste keer dat ik een oogzenuwontsteking had, want dat was het, had de huisarts me naar het oogziekenhuis doorgestuurd. Ik kreeg toen oogdruppels mee met de mededeling dat het vanzelf wel over zou gaan. Dat klopte ook. Nu weet ik dat het een schub (aanval) was.”

Hoe erg waren je klachten deze keer?
“In één oog was mijn zicht bijna helemaal zwart, in mijn andere oog was het heel wazig. Heel eng om bijna niets meer te zien. Ik had ook nog andere klachten. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik precies welke klachten had, omdat alles in mijn geheugen door elkaar heen is gaan lopen. Maar ik was heel erg moe, had op een gegeven moment geen gevoel meer van mijn navel tot mijn tenen. Ik kon ook bijna niet meer lopen, 5 minuten naar de supermarkt was al niet meer haalbaar. Ik moest echt bewust mijn ene been voor het andere zetten, want ik voelde niets meer. Ik herinner me dat ik draaierig was als ik op bed lag. Die klachten had ik al ook eerder gehad. Toen dacht ik dat het misschien mijn evenwichtsorgaan was. Nu denk ik dat het waarschijnlijk toch ook met MS te maken heeft gehad.”

Je bleef ontkennen dat er iets aan de hand was. Waarom deed je dat?
“Ik ben eigenwijs en ben gewend om niet te zeuren maar door te gaan. Die mentaliteit zit er zó in. Bovendien was ik 29 jaar, op die leeftijd denk je niet aan ziek zijn. Daardoor ben ik eigenlijk te lang blijven doorlopen met mijn klachten, realiseer ik me achteraf. Totdat het echt niet meer ging.”

Had je al ervaring met MS, bijvoorbeeld in je omgeving?
“Ik had een collega met de progressieve variant van MS, maar dat was het dan wel. Ik dacht: zoiets kan mij toch niet overkomen? Ik wist ook echt niet wat me overkwam. Ik had allerlei rare klachten en voelde me gewoon lamlendig. Het enige wat ik op een gegeven moment kon doen was slapen. Ik verplaatste me van mijn bed naar de bank, en dat was het wel zo’n beetje. Een kopje thee zetten was al teveel werk. Ik voelde me een ellendig hoopje mens. Die chronische vermoeidheid is helaas nooit meer weggegaan. Heel frustrerend. Ik kan zo weinig, maar ik wil zoveel.”

Je huisarts verwees je opnieuw door naar het oogziekenhuis. Wat gebeurde daar?
“Ik merkte aan de oogarts die het onderzoek deed, dat hij het niet vertrouwde. Hij wilde even overleggen met een collega. Dat overleg duurde heel lang. Toen kwam er ineens een oogneuroloog me vertellen dat ze dachten dat er toch iets ergers aan de hand was. Ze dachten aan Multiple Sclerose.’”

Lees ook:
Nicole en MS: de diagnose
Nicole en MS: leven met MS