Combinatie van biomarkers voorspellen verloop van MS

Door te meten of er een hoge concentratie biomarker ‘serum neurofilament light chain’ (sNfL) in het bloed zit én of het oognetvlies dunner wordt, kan voorspeld worden hoe multiple sclerose zich gaat ontwikkelen bij mensen bij wie de ziekte nog niet zo actief is. Dat blijkt uit recent onderzoek. 

Multiple sclerose begint vaak als Clinically Isolated Syndrome (CIS). Dit is een eenmalige aanval die lijkt op MS. Maar de diagnose kan dan nog niet gesteld worden. Bij sommigen blijft het bij één aanval, terwijl anderen door nog een relapse op een later moment multiple sclerose krijgen.

Door te meten hoeveel ‘serum neurofilament light chain’ er in het bloed zit (een type eiwit dat alleen in zenuwcellen voorkomt) en tegelijkertijd ook te kijken naar het dunner worden van het oognetvlies, kan er beter ingeschat worden hoe de aandoening zich gaat ontwikkelen. Dit soort ‘aanwijzingen’ worden biomarkers genoemd. De Berlijnse onderzoekers vinden dat naar deze biomarkers gekeken moet worden, zodat in een vroeg stadium duidelijk wordt wie baat kan hebben bij een ziekteremmende behandeling (DMT).

Het meten van de dikte van het netvlies wordt gedaan met een netvliesscan, ook wel Optical Coherence Tomography (OCT) genoemd. Dit wordt bijvoorbeeld al gedaan bij mensen die een staaroperatie krijgen. Maar deze techniek kan dus ook ingezet worden bij mensen met MS, meldden Amerikaanse onderzoekers in 2019. Met de scan kan gezien worden of er schade aan de ogen is, veroorzaakt door MS.

Er is een verband tussen een verhoogde hoeveelheid sNfL-eiwit in het bloed en nieuwe of groter wordende laesies (schade) in de hersenen. Mensen die veel van dit eiwit in het bloed hebben in een vroeg stadium van MS, lopen meer risico op invaliditeit door MS.

Beide metingen zijn op zichzelf al een goede voorspeller van hoe de ziekte zich ontwikkeld. Maar de combinatie van deze twee was nog niet eerder onderzocht. Uit het Berlijnse onderzoek blijkt dat wanneer de twee meetmethodes worden gecombineerd, nog duidelijker wordt hoeveel risico iemand loopt op de activiteit van MS en daarmee progressie in de toekomst.