MS accepteren betekent niet dat ik me erbij neerleg

Moet je je MS accepteren? Ik heb de term ‘acceptatie’ altijd een beetje lastig gevonden. Want wat betekent dat nu eigenlijk? Dat ik het niet erg mag vinden dat ik MS heb? Dat ik moet focussen op de positieve kanten van het hebben van MS? Dat gaat voor mij niet op. Toch heb ik het hebben van MS wel geaccepteerd.

Door Linda Boot

Vorig jaar las ik in een boek een omschrijving van wat acceptatie ook kan zijn waarin ik me wel herken.  Namelijk het volledig toelaten van alle gevoelens en gedachtes over iets waarover je geen controle hebt. Dat is dus niet hetzelfde dat je er niet meer boos of verdrietig over bent. Maar wel dat je gevoel er gewoon mag zijn en dat je er niet voor hoeft weg te rennen of tegen te vechten. Ik merk dat ik het hierdoor makkelijker vind om MS te zien als een onderdeel van mijn leven. Dat ik niet word meegesleurd in allerlei negatieve gedachtes terwijl ze er nog wel zijn en ook mogen zijn omdat ze nu eenmaal horen bij mijn leven en wie ik ben.

Afgelopen zomer had ik met het warme weer een flinke migraineaanval en daarna was ik weer een periode vreselijk moe. Er waren dagen dat ik tot niets kwam.  Dat ik eindigde op de bank met het bingen van een serie en na  iedere aflevering dacht ik: nu ga ik echt iets doen. Maar nee, dat zat er gewoon niet in. Dan komen er heel veel gevoelens los en baal ik dat ik weer zo moe ben. Ik ben dan ook bang dat die vermoeidheid niet iets is van een paar dagen. Voor mij is acceptatie dat ik me dan realiseer dat het helemaal niet zo gek is dat ik bang ben. Ik ben heel veel jaren van mijn leven min of meer kwijtgeraakt door die vermoeidheid. Dus het is heel normaal dat ik op dat moment bang ben.

Ik zou ook tegen mezelf kunnen zeggen: wat een onzin, je hoeft helemaal niet bang te zijn, want het is warm en je hebt een migraineaanval gehad, dus het is heel logisch dat je moe bent. Op dat moment zou ik dan proberen de negatieve gedachten te controleren. Maar bij acceptatie gaat het er juist om dat je denkt: oké, ik heb nu even deze negatieve gedachte. Die is er gewoon, die mag je hebben. Dus ik controleer niet de gedachte, maar ik controleer hoe ik omga met de gedachte. Ik laat hem toe.

Dit is onderdeel van Acceptance Commitment Therapie (ACT) een therapie waar ik onlangs een cursus in heb gevolgd. Als diëtist zie ik dat voeding voor een groot deel gedrag is, en ik ben altijd nieuwsgierig naar methodes die kunnen helpen bij gedragsverandering. ACT is daarvoor een hele krachtige en eenvoudige methode.  Het accepteren van wat je niet kan veranderen maakt ruimte voor gedrag dat gericht is op wat voor jou belangrijk is. ACT kan dus ook helpen om om te gaan met het hebben van MS. 
 
Wil je meer weten over ACT? Bekijk dan onderstaande video: