Leven met een uitkering? Maak het bespreekbaar

Niks is Nicole te dol

Je verlaat het kantoor van het UWV en dan is het zover. Afgekeurd. Op het moment dat je een uitkering krijgt, verandert er nogal wat. Althans, in mijn geval wel. Niet alleen je hele leven, want hallo chronische ziekte en de impact daarvan, maar ook het verlies van werk en dagindeling. De verandering in mindset en hoogstwaarschijnlijk in je slanker wordende portemonnee.

Voor iedereen is het leven met een chronische ziekte anders, net zoals het inkomen. Soms kun je nog prima rondkomen, of lukt het je de ene keer wat beter dan de andere keer, of je ervaart iedere maand (helaas) stress om geld; zoveel mensen, zoveel verschillen. 
 
Doordat er de afgelopen tijd veel veranderd is op economisch gebied voor ons consumenten (denk aan torenhoge inflatie, energierekeningen, etc.) voelde ik de noodzaak om dit niet al te veel besproken onderwerp bespreekbaar te maken. Voor mijzelf is mijn financiële situatie er jammer genoeg de laatste maanden op achteruitgegaan door bovengenoemde ontwikkelingen. Zelfs met onze ‘loonsverhoging’ val ik echt niet onder een modaal inkomen (bruto jaarbedrag € 40.000). Gelukkig heb ik wel een partner om op terug te vallen en ik haat deze zin zo erg, want ik ben opgevoed tot een self supporting vrouw.

In het begin van mijn ziekteperiode heb ik wel alleen alle kosten gedragen. Ik weet nog hoe onzeker ik me hierover voelde. Ga ik het straks wel redden? In die ziekteperiode van twee jaar heb ik langzamerhand mijn financiële blauwdruk aan weten te passen van de situatie ‘werkend persoon’, naar het leven met een IVA-uitkering. Ik wil deze ervaringen met jullie delen, wellicht zit je nu in een soortgelijke situatie en heb je iets aan deze opgedane lessen. 
 
Het allerbelangrijkste wat ik mijzelf gunde, is rust op financiëel gebied in een toch al hectische periode. Dit deed ik door mijn eigen vragen te beantwoorden. 

• Zorgen voor inzicht in mijn huidige en toekomstige financiën. Als rasechte stoïcijn berekende ik meerdere mogelijkheden, zover als dit kon. Wat als ik gedeeltelijk afgekeurd word en ik een WGA-uitkering krijg? Of wat als ik een IVA-uitkering krijg? Wat als ik onder het sociaal minimum kom, kom ik dan in aanmerking voor een toeslag op de uitkering? Kom ik voor andere toeslagen (huur- of zorgtoeslag) in aanmerking, indien nodig? 
• Maar ook: hoeveel geld heb ik eigenlijk echt nodig om te kunnen leven? Kan ik nu al op dingen bezuinigen die ik eigenlijk niet nodig heb, om alvast te wennen aan leven met minder? 
• Hoe zit het met mijn pensioen? Ik was nog vrij jong (29 jaar), toen ik de meest invaliderende schub van mijn leven had. Je kunt je misschien wel voorstellen dat ik op dat moment nog niet heel erg met mijn pensioen bezig was. Misschien onwetend en slecht, maar met de financiële kennis die ik de afgelopen jaren heb opgedaan ten opzichte van toen, is het nu makkelijk praten en een koe in d’r kont kijken.  
• Hoeveel staat er op mijn spaarrekening? Heb ik een voldoende buffer om op terug te vallen? 
• En uiteindelijk heb ik een keer ’s nachts zelfs mijn uitvaartpolis erbij gepakt om te kijken hoe het ervoor stond, omdat ik op sommige momenten echt dacht dat het zo slecht met me ging. Misschien kun je zeggen: ‘Jee, wat negatief zeg! Daar moet je toch niet vanuit gaan?!’ Maar geloof me, als je vanaf je middel tot aan je tenen geen gevoel meer hebt, je blind bent geworden en doof aan een kant… dan denk je echt ‘nou dit is het dan, m’n lijf houdt er mee op’. Het laatste wat ik wilde is dat er op de urn zou komen te staan: ‘Deze ontzettend lelijke vaas met stoffige inhoud heeft ons € 10.000 gekost, stoot deze alsjeblieft niet om.’ ;) 

 
Al met al vond ik het erg fijn om, soms met hulp, alles op een rij te hebben. Sindsdien ben ik hier scherper in geworden en loop ik een paar keer per jaar mijn situatie na.

Dan breekt toch het moment aan. Twee jaar ziekte voorbij. Het moment dat je in plaats van je salarisstrook, je betaalspecificatie van het UWV ontvangt. Ondanks alle genoemde voorbereidingen is het toch wel wat. Het heeft impact, ergens brak er iets in me. Zeker omdat ik altijd heb meegekregen hard te moeten werken voor mijn geld. Maar wat als dit niet meer gaat door ziekte? Wie ben ik dan nog? Hoe overleef ik in een wereld van consumentisme? 
 
Via de socials van MSdeBaas – Facebook of Instagram – hoor ik graag jullie gedachten over dit onderwerp. Hoe sta jij erin? Welke impact heeft het krijgen van een uitkering op jou (gehad)? Ervaar jij continu geldstress na je afkeuring, of kun jij lekker leven met een uitkering? Werk je nog (gedeeltelijk)?